Wieś położona na Wyżynie Sandomierskiej w mikroregionie fizyczno-geograficznym Wyżyna Łukawska, przy drodze Czyżów – Jakubowice. Zagrody ułożyły się w układzie ulicówki.
Jest to wieś stosunkowo młoda, powstała w XIX w. Początkowo była folwarkiem dóbr ziemiański w Pisarach, należących do rodziny Baczyńskich. Gospodarstwo folwarczne Józefków należało do mocnych składników majątku rolnego, tego wysoce towarowego gospodarstwa ziemiańskiego. Położone na znakomitych glebach (klasa bonitacyjna I-III) uprawiała niemal wszystkie rośliny naszej strefy klimatycznej.
Do powstania chłopskiej – w wyniku parcelacji majątku folwarcznego w 1945 r. – wioski, w jej krajobrazie dominowała typowa zabudowa folwarczna, której nikłe resztki zachowały się na terenie gospodarstwa sadowniczego Marka Barłożka (2012 r.) położonego na Sandomierskim Szlaku Jabłkowym. W skład tej zabudowy wchodziły obiekty typowe dla wsi folwarcznych: rządcówka z cegły, spichlerz, obory i stodoły wzniesione z kamienia oraz również murowane czworaki dworskie. Tych wielorodzinnych domów mieszkalnych robotników rolnych i służby folwarcznej był trzy – dwa murowane z cegły i jeden z kamienia.
Zgodnie z reforma rolną z 1944 r. ten żyzny ponad 600. morgowy folwark rozparcelowano po zakończeniu działań frontowych w tej okolicy. Część byłych pracowników folwarcznych otrzymało trzyhektarowe działki i założyło własne gospodarstwa rolne. Pozostałe rodziny przeniosły się do miast. Z parcelacji józefkowskiego folwarku skorzystali też mieszkańcy okolicznych wiosek i tu również założyli gospodarstwa.
