Położona w mikroregionie Wyżyna Łukawska na Wyżynie Sandomierskiej niewielka wioska, rozłożona przestrzennie przy dawnym trakcie drogowym Zawichost – Opatów. Człowiek osiedlił się na terenie dzisiejszej Wygody już w neolicie i prowadził osiadły tryb życia zajmując się rolnictwem. Odnaleziono tu bowiem ślady osadnictwa sprzed 4,5 tysięcy lat – kultury pucharów lejkowatych. Pierwotnie folwark tu zlokalizowany należał do starostwa zawichojskiego i nastawił się na obsługę ruchliwej drogi. Podstawą działalności była karczma, ale także musiała mieć gospodarcze zaplecze w postaci pola, lasu, gorzelni.
W XIX w. karczmę prowadzili m.in. szynkarz Tomasz Królikowski i jego syn Józef. W I poł. Wygoda dodatkowo specjalizowała się w owczarstwie. Natomiast po II wojnie światowej Wygoda zasłynęła w regionie z produkcji trzody chlewnej i bydła mlecznego. Struktura zasiewów (zboża, okopowe, przemysłowe) podporządkowana była produkcji pasz. Do lat 70 XX w. wieś wyróżniała się najwyższą towarowością produkcji rolnej w pow. sandomierskim. Rolnicy osiągali wysokie efekty w chowie loszek hodowlanych i reprodukcyjnych. Rolnicy zajmowali się też produkcją mięsną i mleczną. W nagrodę wieś otrzymała pierwszy w powiecie wodociąg. W latach 70 XX w. w rolnictwie wygodzkim zaczęły się jednak dokonywać zasadnicze przeobrażenia. Rolnicy wykorzystując lokalne atuty klimatyczno – glebowe (m.in. niski poziom wod gruntowych, grubą miąższość (do 25 m) lessowej gleby rozpoczęli nasadzenia drzew owocowych, przede wszystkim jabłoni. Prekursorami miejscowego sadownictwa byli: Adam Kaca, Stanisław Koczewski, Stanisław Kraska, Józef Tacikiewicz, rodziny Szymańskich, Kowalskich.
